Αρχικά ακούστηκε ο χτύπος του παραθύρου,

αμέσως μετά το τρίξιμο της πόρτας.

Στη συνέχεια απ’ το  προσωπικό μου παράδειγμα

πείστηκα ότι η ζωή είναι πληκτική,

θλιμμένη η μοίρα, μαύρη η νύχτα.

Ο δρόμος που περνάει μέσα από το δάσος

σαν την κλωστή μέσα από τη βελόνα,

θυμίζει την αυθαίρετη απουσία

στη γη που έπεσε από τους ουρανούς,

όπως όταν συναντάς διαβόλους.

Κι αντί να προτιμήσω τις σκηνές του παραδείσου

θεώρησα σωστό να τιμήσω την πατρική μου γη,

επέλεξα ξανά την πατρίδα μου

στα μισά του δρόμου προς τον κομμουνισμό.

Δεν γύρισα από τα μισά του δρόμου

μα μπήκα βαθιά μέσα σε δάσος πυκνό,

όταν στη λόγχη ένα θεριό σερνάμενο

τον απαγορευμένο καρπό μου έδωσε.

Έκανε καύσωνα

ανυπόφορο τότε

και το ψαχνό δεν μπορούσε να προστατέψει

το λεπτότατο δέρμα.