Να ζήσω πρέπει, αν και πέθανα ήδη δυο φορές,

Μισοτρελάθηκε απ’ το νερό η πόλη:

Όμορφη είναι, χαρούμενη και φουσκομάγουλη,

Σαν το υνί που ευχάριστα το πλούσιο χώμα σχίζει,

Σαν την στέπα που απλώνεται στη στροφή,

Κι ο ουρανός, ο ουρανός δικός σου είναι Μπουαναρότε…

 

Απρίλιος 1935

Από τα “Τετράδια του Βορόνεζ”

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©