της Ο. Μ. Σολοβιόβα

Ζητώ σωτηρία.

Οι φωτιές μου καίνε στα ψηλά βουνά –

Την περιοχή φώτιζαν ολάκερη.

Μα πιο φωτεινό απ’ όλα – είναι το βλέμμα της ψυχής

Κι Εσύ είσαι μακριά .. Μα είσαι εσύ;

Ζητώ σωτηρία.

Θριαμβευτικά ηχεί στον ουρανό των αστεριών η χορωδία.

Με καταριούνται οι ανθρώπινες γενιές.

Εγώ για Εσένα στα όρη βάζω φωτιά,

Μα Εσύ είσαι όραμα

Ζητώ σωτηρία.

Κουράστηκε να τραγουδά, σώπασε των αστεριών η χορωδία.

Φεύγει η νύχτα. Τρέχει η αμφιβολία.

Κατεβαίνεις. Από τα μακρινά φωτεινά βουνά.

Σε περίμενα, για Σένα την ψυχή μου καθάρισα.

Η σωτηρία είναι Εσύ!

 

25 Νοεμβρίου 1900

 

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©

О. М. Соловьевой

     Ищу спасенья.

Мои огни горят на высях гор –

Всю область ночи озарили.

Но ярче всех – во мне духовный взор

И Ты вдали… Но Ты ли?

Ищу спасенья.

Торжественно звучит на небе звездный хор.

Меня клянут людские поколенья.

Я для Тебя в горах зажег костер,

Но Ты – виденье.

Ищу спасенья.

Устал звучать, смолкает звездный хор.

Уходит ночь. Бежит сомненье.

Там сходишь Ты с далеких светлых гор.

Я ждал Тебя Я дух к Тебе простер.

В Тебе – спасенье!

25 ноября 1900