Ξανά οι πόλεμοι της παραφωνίας

Στα αρχαία του κόσμου υψίπεδα,

Και τα πτερύγια της προπέλας γυαλίζουν,

Σαν κόκαλο ακονισμένου τάπιρου.

Φτερούγες και θάνατοι ισότητας, –

Με αλγεβρικά ξεφαντώματα

Πετώντας, θυμίζουν τις διαστάσεις

Άλλων εβένινων παιχνιδιών,

Της εχθρικής νύχτας, φυτώριο εχθρικό

Πλασμάτων μικρών πτερυγιοπόδων,

Και τη νεαρή δύναμη της βαρύτητας:

Έτσι άρχισε η εξουσία των λίγων . . .

Ετοιμαστείτε να ζήσετε σε μια εποχή,

Όπου δεν θα υπάρχει ούτε λύκος ούτε τάπιρος,

Και ο ουρανός του μέλλοντος θα εγκυμονεί –

Με το στάρι του χορτάτου αιθέρα.

Γι’ αυτό οι νικητές σήμερα

Το νεκροταφείο του καλοκαιριού παρέκαμψαν,

Τις φτερούγες των τζιτζκιών τσάκισαν

Και τα κύμβαλα κρέμασαν.

 

Ελάτε ν’ ακούσουμε τη βροντή των κηρυγμάτων,

Σαν εγγόνια του Σεβαστιανού Μπαχ,

Και στην Ανατολή και στη Δύση

Να βάλουμε του οργάνου τα φτερά!

Ελάτε να ρίξουμε μέσα στη θύελλα ένα μήλο

Στο τραπέζι των θνητών που γλεντάνε

Και στο γυάλινο σκεύος το μήλο

Θα το βάλουμε στη μέση των φαγητών.

 

Ελάτε να σκεπάσουμε ξανά

Με υφαντό τραπεζομάντιλο τον χώρο,

Συζητώντας, γλεντώντας,

Δίνοντας ο ένας στον άλλον μεζέδες.

Στο στρογγυλό ειρηνικό Σούντμπισε

Την αυγή το αίμα θα πήξει.

Στο εγκυμονών απώτερο μέλλον

Βουίζει μια μεγάλη πουλμοναρία.

 

Και για σας, που πετάτε διαρκώς

Υπό το μαστίγιο του πολέμου για την εξουσία των λίγων, – – –

Τουλάχιστον η τιμή των εντόμων

Τουλάχιστον η τιμή των πτερυγιόποδων,

Κι όσο πιο θλιβερά, τόσο πιο πικρά για μας

Που οι άνθρωποι – πτηνά είναι χειρότεροι από τα θεριά

Και ότι στους γύπες και τους κίρκους

Άθελα μας πιστεύουμε πιο πολύ.

Σαν το καπέλο για την παγωνιά των Άλπεων,

Από χρόνο σε χρόνο, στο λιοπύρι και το καλοκαίρι,

Στο ψηλό μέτωπο της ανθρωπότητας

Του πολέμου οι κρύες παλάμες.

Κι εσύ, βαθύ και χορτάτο

Εγκυμονών το γαλάζιο

Λέπια αποσιωπητικά,

Και το άλφα και το ωμέγα της θύελλας·

Σ’ εσένα – ξένο και χωρίς φρύδια,

Από γενιά σε γενιά, – –

Πάντα υψηλή και νέα

Μεταφέρεται η έκπληξη.

 

1923

 

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης