• Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία
 

Στέπα

Επιθεώρηση ρωσικού πολιτισμού
  • Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία

Στέπα

  • Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία

In Αργυρός αιώνας, Ποίηση

Αλεξάντρ Μπλοκ Η νύχτα της Πρωτοχρονιάς

1.7K Views December 31, 2017 Be first to comment

Αλεξάντρ Μπλοκ Η νύχτα της Πρωτοχρονιάς

Ομίχλη έπεσε πυκνή,

καίνε οι κόκκινες φωτιές.

Η ψυχή της παγωμένης Σβετλάνα

μυστηριώδη παιχνίδια ονειροπολεί.

 

Τρίζει το χιόνι – σφίγγονται οι καρδιές –

ήρεμο πάλι το φεγγάρι.

Γελούν έξω απ’ την πόρτα

είναι ο δρόμος σκοτεινός πιο πέρα.

Άσε με να κοιτάξω στου γέλιου τη γιορτή,

κάτω θα έρθω, με πρόσωπο κρυμμένο!

Οι κόκκινες κορδέλες είναι εμπόδιο,

ο καλός μου κοιτάζει στο ξώστεγο…

Μα η ομίχλη δε διαλύεται,

το μεσονύχτι περιμένω.

Κάποιος ψιθυρίζει και γελά,

και καίνε, καίνε οι φωτιές …

Τρίζει το χιόνι, στην παγωμένη εσχατιά

ήρεμο, αδιάκοπο το φως.

Κάποιο το έλκηθρο πέρασε…

«Το όνομα σας;» – Γέλιο αντί για απάντηση.

Να σηκώθηκε ανεμοθύελλα,

κατάλευκο έγινε το ξώστεγο…

Ο γελαστός και τρυφερός

το πρόσωπο μου σκεπάζει….

 

Ομίχλη έπεσε πυκνή,

χλωμό φωτίζει το φεγγάρι.

Η ψυχή της σκεπτικής Σβετλάνα

μ’ όνειρο θαυμαστό στεναχωριέται.

 

Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©

 

 

Лежат холодные туманы,

Горят багровые костры.

Душа морозная Светланы

В мечтах таинственной игры.

 

Скрипнет снег – сердца займутся –

Снова тихая луна.

За воротами смеются,

Дальше – улица темна.

Дай взгляну на праздник смеха,

Вниз сойду, покрыв лицо!

Ленты красные – помеха,

Милый глянет на крыльцо…

Но туман не шелохнется,

Жду полуночной поры.

Кто-то шепчет и смеется,

И горят, горят костры…

Скрипнет снег –

в морозной дали Тихий крадущийся свет.

Чьи-то санки пробежали…

“Ваше имя?”- Смех в ответ…

Вот поднялся вихорь снежный,

Побелело всё крыльцо…

И смеющийся,

и нежный Закрывает мне лицо…

Лежат холодные туманы,

 

Бледнея, крадется луна.

Душа задумчивой Светланы

Мечтой чудесной смущена…

31 декабря 1901

 

Αλεξάντρ Μπλοκ
Share

Previous Post

Στέπα # 8 Περιεχόμενα

In Media kit

Στέπα # 8 Περιεχόμενα

View Post

Next Post

Μαρίνα Τσβετάγιεβα Ήμουν μόνη την…

In Αργυρός αιώνας

Μαρίνα Τσβετάγιεβα Ήμουν μόνη την Πρωτοχρονιά

View Post

Subscribe to our Newsletter

Instagram

Instagram did not return a 200.

Follow Me!

  • Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία

© 2018 Περιοδικό Στέπα - All Rights Reserved. Designed by Elena Vasilaki