Όλοι πέθαναν, κανείς δεν πέθανε,

Όλοι έχουν δίκιο, όλοι άξαφνα είναι ένοχοι.

Παγωμένος σαν των Ουραλίων ορυκτό

Κολυμπάει σαν ψάρι στην πισίνα ο στρατηγός,

Στα σπλάχνα του είναι σαν χαβιάρι οι στρατιώτες.

Ο Ιωνάς κατάπιε την κουτσουμούρα,

Και πέντε γριούλες κάνουν ένα ρούβλι και μισό.

Ας έρθει σήμερα σ’ εμάς ο γιατρός,

Όλοι επιβιώσαμε, μόνο να μία γριούλα…

Κυλάει το ποτάμι, μα πώς μπορεί να μην κυλάει εδώ,

Ο Άδης πλημμύρισε και στον Παράδεισο δεν κάνει ζέστη.

Υπάρχουν αμαρτωλοί και πρέπει να τους προστατεύσει,

Αλλά μ’ αυτόν τον τρόπο φροντίζουν τα πάρκα,

Κόβοντας το νήμα, μυαλό δεν βάζεις.

Όλοι έχουν δίκιο, όλοι άξαφνα είναι ένοχοι.

Αναρωτήσου πώς ζεις τώρα,

Πού τελειώνει η αλήθεια και το ψέμα;

Ποιος πέταξε όλες τις επιστολές και τις πραγματείες,

Τις οποίες δεν θα ξαναμαζέψεις ποτέ;