Τον τοίχο αγάπησε της νύχτας ο ουρανός,

όλα κομματιάστηκαν από το φως των ουλών,

Σωριάστηκαν σ’ αυτή, φωτίστηκαν,

σε δεκατρείς κεφαλές μεταμορφώθηκαν.

Είναι ο δικός μου αυτός της νύχτας ο ουρανός,

και σαν παιδάκι στέκομαι μπροστά:

παγώνει η πλάτη, τα μάτια βαριά.

Τον γεροφτιαγμένο τοίχο  αρπάζω

και με του πολιορκητικού κριού το κάθε χτύπημα

πέφτουν ακέφαλα τ’ αστέρια.

Εκείνης της νωπογραφίας τα φρέσκα τραύματα

του σκοταδιού η ατελεύτητη αιωνιότητα…

1937

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©

ТАЙНАЯ ВЕЧЕРЯ

Небо вечери в стену влюбилось, —

Все изрублено светом рубцов —

Провалилось в нее, осветилось,

Превратилось в тринадцать голов.

Вот оно — мое небо ночное,

Пред которым как мальчик стою:

Холодеет спина, очи ноют.

Стенобитную твердь я ловлю —

И под каждым ударом тарана

Осыпаются звезды без глав:

Той же росписи новые раны —

Неоконченной вечности мгла…

9 марта 1937