Σύνελθε, μα το φως μην ανάβεις
Τα ψαράκια των αστεριών ας κουνιούνται πάνω από το σπίτι.
Κι αν υπάρχει στην άκρη του κόσμου ένας τόπος
Είναι στα σύννεφα και η μορφή του γνώριμη.
Πέρα απ’ τον τόπο τα λόγια κόβονται
Κι οι άγγελοι, με τα χέρια στη λάσπη.
Εκεί, εσύ και εγώ, βέλος και χορδή
Είμαστε πια αχώριστοι.
Приди в себя, но свет не зажигай —
Пусть рыбки звёзд качаются над домом.
И если есть на свете света край,
Он в облаке и облике знакомом.
За край уже срываются слова
И ангелы, чьи руки в рыжей глине.
Там я и ты — стрела и тетива,
Уже неразлучимые отныне.
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©
