Σύνελθε, μα το φως μην ανάβεις

Τα ψαράκια των αστεριών ας κουνιούνται πάνω από το σπίτι.

Κι αν υπάρχει στην άκρη του κόσμου ένας τόπος

Είναι στα σύννεφα και η μορφή του γνώριμη.

Πέρα απ’ τον τόπο τα λόγια κόβονται

Κι οι άγγελοι, με τα χέρια στη λάσπη.

Εκεί, εσύ και εγώ, βέλος και  χορδή

Είμαστε πια αχώριστοι.

Приди в себя, но свет не зажигай —

Пусть рыбки звёзд качаются над домом.

И если есть на свете света край,

Он в облаке и облике знакомом.

За край уже срываются слова

И ангелы, чьи руки в рыжей глине.

Там я и ты — стрела и тетива,

Уже неразлучимые отныне.

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©