Δεν είμαι από κείνους ‘γω, που την πατρίδα

Άφησαν, να την ξεσκίσουν οι εχθροί.

Στην βάρβαρη τους γαλιφιά δεν υποκύπτω,

Μήδε και τα τραγούδια μου τους δίνω.

Λυπάμαι τον εξόριστο αιώνια

Φυλακισμένος κι άρρωστος θαρρείς πως είναι

Βαρύ και σκοτεινό το δρόμο διάλεξες διαβάτη,

Μύρισε ψωμί των ξένων η κοιλάδα.

Κι εδώ, στην μαύρη καταχνιά της πυρκαγιάς

Σκοτώνοντας απ’ τη νιότη ό,τι έχει μείνει

Δεν αποφύγαμε ποτέ

Ούτε ένα χτύπημα της μοίρας.

Μα ξέρουμε, στο μέλλον πως

Δικαιωμένη θα ‘ναι κάθε ώρα …

Στον κόσμο δεν υπάρχουν άλλοι σαν εμάς,

Αδάκρυτοι, υπερόπτες και απλοϊκοί.

Ιούλιος 1922

Πετρούπολη

 

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©