Ο Γιέγκορ Λετόφ (το πραγματικό του όνομα ήταν Ίγκορ Φιοντόροβιτς Λετόφ) γεννήθηκε το 1964 και πέθανε το 2008. Ήταν μουσικός, ζωγράφος και ποιητής, έγινε όμως ιδιαίτερα γνωστός και δημοφιλής ως αρχηγός του ροκ συγκροτήματος “Πολιτική άμυνα”. Γεννήθηκε στην πόλη της Σιβηρίας. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός και η μητέρα του γιατρός. Σε ηλικία 13 ετών βίωσε τον κλινικό θάνατο, πράγμα που σημάδεψε την μετέπειτα ζωή του. Ο ίδιος δήλωσε αργότερα πως μέχρι το 1982 συγκέντρωνε πληροφορίες, οι οποίες στη συνέχεια μετουσιώθηκαν σε τραγούδια, διάβαζε πολύ, έβλεπε ταινίες, μελετούσε τις θρησκευτικές πρακτικές διαφόρων δοξασιών και ασχολήθηκε πολύ με τη φιλοσοφία. Το πρώτο συγκρότημα που έφτιαξε είχε την ονομασία “Σπορά” και έπαιζαν garage pank, χωρίς οι ίδιοι να γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται. Το συγκρότημα αυτό αποδείχτηκε βραχύβιο. Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα πολλά μέλη του αποχώρησαν, αλλά προσχώρησε σ αυτό ο Κουζμά Ριαμπίνοφ και άλλαξαν την ονομασία σε “Πολιτική άμυνα”. Η έμπνευση για την ονομασία ήταν μία σοβιετική αφίσα που είχε κρεμάσει στο τοίχο του δωματίου του ο Λετόφ. Οι πρώτες ηχογραφήσεις έγιναν στο σπίτι του. Τα πρώτα τραγούδια του συγκροτήματος κινούνταν στο κλίμα του παραλόγου και του φουτουρισμού. Αργότερα, το ρεπερτόριο του συγκροτήματος εμπλουτίστηκε με πολιτικά, κυρίως αντισοβιετικά τραγούδια. Αυτό δεν άρεσε στις αρχές κι έτσι κάλεσαν τον Κουζμά στον στρατό, παρά την διαπιστωμένη καρδιακή ανεπάρκεια και έκλεισαν τον Λετόν στο ψυχιατρείο στις 8 Δεκεμβρίου 1985. Εκεί, με τη χορήγηση φαρμάκων σε μεγάλες δόσεις προσπάθησαν να διαλύσουν τον ψυχικό του κόσμου. Παρέμεινε έγκλειστος για τρεις ολόκληρους μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων έγραφε διαρκώς ποιήματα, πράγμα που του επέτρεψε να διατηρήσει τη ψυχική του ισορροπία. Όχι μόνο κατάφερε να επιβιώσει απέναντι στον μηχανισμό του ψυχιατρικού ολοκληρωτισμού, αλλά και να αναστοχαστεί τη ζωή, τη θέση του και την αποστολή του στον κόσμο.
Βγαίνοντας από το ψυχιατρείο, ασχολήθηκε ξανά με τη μουσική, μόνο που αυτή τη φορά κανείς δεν ήθελε να παίξει μαζί του, αφού η ΚΑ.ΓΚΕ.ΜΠΕ είχε τρομοκρατήσει τους πάντες. Ο φίλος του Κουζμά ήταν στο στρατό και έτσι ο Λετόφ πήρε ένα παλιό μαγνητόφωνο κι άρχισε να ηχογραφεί μόνος του τραγούδια. Το 1988 ιδρύει ένα νέο συγκρότημα με την ονομασία “Αδόλφος Χίτλερ”, μαζί με ορισμένους φίλους του. Η πρώτη εμφάνιση του συγκροτήματος διήρκησε μόλις 25 λεπτά, η αστυνομία εισέβαλε στο χώρο, ο ίδιος δραπέτευσε και εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης σε βάρος του. Αρχίζει να ζει περιπλανώμενος ανά τη Ρωσία. Ζούσε σε υπόγεια, τρεφόταν με ό,τι έβρισκε. Μόλις ανακοινώθηκε η Περεστρόικα, οι γονείς του φρόντισαν για την ακύρωση του εντάλματος σύλληψης. Το 1988 ηχογραφεί τα άλμπουμ “Όλα βαδίζουν σύμφωνα με το σχέδιο” και “Έτσι δενότανε τ’ ατσάλι”. Το 1989 το συγκρότημα κάνει πολλές περιοδίες.
Το 1990 ο Λετόφ συνειδητοποιεί πως το συγκρότημά του έχει τεράστια εμπορική επιτυχία και πως στις συναυλίες του μπορούν να πάνε μόνο άνθρωποι συγκεκριμένης εισοδηματικής κατηγορίας. Δεν διστάζει και διαλύει την “Πολιτική άμυνα”. Μετά από μερικούς μήνες ιδρύει το συγκρότημα “Ο Γιεγκόρ και οι μαλακισμένοι” και ηχογραφεί το άλμπουμ “Πριγκ-Σκοκ”. Λίγο αργότερα, ηχογραφεί το άλμπουμ ”Εκατό χρόνια μοναξιάς” το οποίο μέχρι σήμερα θεωρείται ως η καλύτερη δουλειά του. Αξίζει να σημειωθεί πως το άλμπουμ ηχογραφήθηκε σε μία περίοδο κατά την οποία ο Λετόφ ασχολούνταν διαρκώς με το διαλογισμό και τις αναπνοές, έκανε δε χρήση LSD.
To 1993 γνώρισε τον φιλόσοφο και πολιτικό Αλεξάντρ Ντούγκιν. Το 1994 ιδρύει το κοινωνικό-μουσικό κίνημα “Ρωσικό άλμα”. Το 1995 – 1996 ως μέλος της “Πολιτικής άμυνας” ηχογραφεί τα άλμπουμ “Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι” και “Ηλιοπύλες”. Κατά τη δεκαετία του 2000 ηχογράφησε πολλά άλμπουμ. Η τελευταία του δουλειά είναι το “Γιατί βλέπουμε όνειρα”, την οποία ο ίδιος ο Λετόφ θεωρούσε ως το απόγειο της δημιουργίας του. Το ηχογράφησε υπό την επήρεια ναρκωτικών.
To 1993 γνώρισε τον φιλόσοφο και πολιτικό Αλεξάντρ Ντούγκιν. Το 1994 ιδρύει το κοινωνικό-μουσικό κίνημα “Ρωσικό άλμα”. Το 1995 – 1996 ως μέλος της “Πολιτικής άμυνας” ηχογραφεί τα άλμπουμ “Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι” και “Ηλιοπύλες”. Κατά τη δεκαετία του 2000 ηχογράφησε πολλά άλμπουμ. Η τελευταία του δουλειά είναι το “Γιατί βλέπουμε όνειρα”, την οποία ο ίδιος ο Λετόφ θεωρούσε ως το απόγειο της δημιουργίας του. Το ηχογράφησε υπό την επήρεια ναρκωτικών.
