του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη
Κατά τη διάρκεια ενός απογεύματος, των τελευταίων ημερών της ζωής του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, όταν ο συγγραφέας ήταν άρρωστος βαριά, αλλά μπορούσε ακόμη να μιλήσει, είπε στη σύζυγό του Γιλένα Σεργκέγιεβνα ότι θέλει να γράψει τη διαθήκη του. Ο συγγραφέας μιλώντας με δυσκολία είπε πως στο κείμενο της διαθήκης θα πρέπει να περιλαμβάνεται η παρακάτω επιθυμία του: ο άνθρωπος που θα έρθει να τον δει πρώτος, μετά τη δημοσίευση του μυθιστορήματος “Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα” και θα αφήσει λίγα λουλούδια στον τάφο του, θα πρέπει να λάβει ένα συγκεκριμένο ποσοστό από τα συγγραφικά δικαιώματα.
Θα μπορούσε να εκληφθεί ως ένα ακόμη πικρό αστείο του Μιχαήλ Αφανάσιεβιτς, ωστόσο η σύζυγός του υποσχέθηκε πως θα εκπληρώσει την επιθυμία του.
Ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ πέθανε στις 10 Μαρτίου 1940. Το μυθιστόρημα “Ο Μαιτρ και Μαργαρίτα” το οποίο έγραψε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, παρά την ασθένεια και τις αντιξοότητες της ζωής, μέσα στο κλίμα της σταλινικής τρομοκρατίας, δημοσιεύτηκε με περικοπές το 1966. Τρία χρόνια αργότερα, στο νεκροταφείο Νοβοντεβίτσι, ένας νεαρός, αναζήτησε τον τάφο του Μπουλγκάκοφ, γνωρίζοντας μόνο πως βρίσκεται κοντά στον τάφο του Τσέχωφ.
Μετά από λίγη ώρα βρήκε τον τάφο του Μπουλγκάκοφ, στο οποίο είχαν τοποθετήσει ένα μαύρο βράχο. Ο βράχος αυτός πριν κοσμούσε τον τάφο του Ν. Β. Γκόγκολ, τον οποίο ο Μπουλγκάκοφ λάτρευε και κάποτε παραμιλώντας στον ύπνο του είχε πει: “Δάσκαλε, σκέπασε με με το ορειχάλκινο παλτό”
Ο νεαρός στεναχωρήθηκε πολύ, επειδή στον τάφο δεν υπήρχε κανένα λουλούδι. Πήγε στην πύλη του νεκροταφείο, αγόρασε λουλούδια κι επέστρεψε στον τάφο. Άφησε τα λουλούδια, στάθηκε για λίγο μπροστά στον τάφο του βυθισμένος στις σκέψεις του. Την στιγμή που ετοιμάστηκε να φύγει άκουσε μία φωνή: “Νεαρέ, περιμένετε”. Από ένα παγκάκι εκεί κοντά, δίπλα στο μονοπάτι, σηκώθηκε μια ηλικιωμένη κυρία και πήγε προς το μέρος του: “Συγγνώμη, πώς σας λένε; Χρειάζομαι τη διεύθυνση και το τηλέφωνό σας”. Ο νεαρός τα έχασε αλλά συστήθηκε: “Βλαντίμιρ Νεβέλσκι, δημοσιογράφος, από το Λένινγκραντ”. Η κυρία έγραψε το επίθετο, το όνομα, το πατρώνυμο, τη διεύθυνση και το τηλέφωνό του. Τον ευχαρίστησε και έφυγε.
Ο νεαρός επέστρεψε στο Λένινγκραντ. Δύο εβδομάδες αργότερα ήρθε ένας φάκελος από την Μόσχα. Το ποσό που περιείχε ήταν τεράστιο. Ο νεαρός τα έχασε και δεν μπορούσε να καταλάβει τίποτα. Δύο ημέρες αργότερα χτύπησε το τηλέφωνό του: “Είμαι η Γιλένα Σεργκέγιεβνα Μπουλγκάκοβα… Λάβατε τα χρήματα;”- ρώτησε η σύζυγος του συγγραφέα και στη συνέχεια εξήγησε στο νεαρό δημοσιογράφο την τελευταία επιθυμία του Μιχαήλ Αφανάσιεβιτς.
Η Γιλένα Σεργκέγιεβνα κατάφερε να εκπληρώσει την τελευταία επιθυμία του συζύγου της μετά από 29 ολόκληρα χρόνια. Ο δισέγγονος του Ρώσου ναυάρχου και θαλασσοπόρου Γκενάντι Ιβάνοβιτς Νεβέλσκι, αγόρασε ένα σκάφος με τα χρήματα αυτά και το βάπτισε “Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ”.
