Ήταν Μεγάλη Παρασκευή
Κι ήμουν ανάμεσα στους τοίχους σου, ω αρχαίε ναέ!
Τις γιορτινές ημέρες, όταν ο άγιος
Δεσπότης
Χοροστατούσε στη μεγάλη λειτουργία∙
Κι εσύ, έλαμπες ολόκληρος… μεγαλοπρεπής…
Μέσα στο θυμίαμα.
Σ’ αντίκρυσα, όταν μπροστά στην ουράνια
Η γήινη εξουσία έγινε στάχτη κι αποκαΐδια:
Εκείνη η γιορτή ήταν τόσο χαρούμενη,
Τόσο φωτεινή,
Που έμοιαζε με τη μορφή ενός κόσμου
Καλύτερου και θαυματουργού!
Μα τώρα… Μπαίνω και βλέπω
Το πένθος του εικονοστασιού,
τον σταυρό στην άγια τράπεζα,
Το μαύρο χρώμα από τα άμφια,
Και ο ναός, μες στο σκοτάδι γιορτινά
Βυθισμένος,
Χωρίς ψαλμούς, χωρίς κεριά, χωρίς μυστήρια,
Χωρίς φλόγες
– Μόνο σιωπή, φρίκη, σκότος… Όλα για τον αγώνα
Του Χριστού
Όλα για τον Εσταυρωμένο εδώ μιλούνε τόσο δυνατά
Που τρέμει το πνεύμα μου και η ψυχή πενθεί:
Στον τάφο μέσα έχει κλειστεί
Ολάκερης της ζωής η πηγή
Ο Θείος Λόγος.
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©
В Страстную пятницу
В Страстную пятницу
Я был в твоих стенах, о древний храм!
В торжественные дни, когда святой
владыка
Чин совершал литургии великой;
И был ты весь – сияние… величье…
фимиам.
И видел я тебя, когда перед небесной
Земная власть склонялась в прах и пепел:
Тот праздник был так радостен,
так светел,
Что мира лучшего, казалось, он прообраз
был чудесный!
Но нынче… Я вхожу – и траур алтарей,
И запрестольный крест, в креп черный
облеченный,
И храм, торжественно в потемки
погруженный,
Без пенья, без кадил, без таинств,
без огней
– Молчанье, ужас, мрак… Все о борьбе
Христовой,
Все о Распятом здесь так сильно говорит,
Что дух трепещет мой, душа моя скорбит:
Во гроб заключено – Источник жизни
всей —
Божественное Слово.
