[Ι]
Η τελευταία, τελική θηριωδία που έγινε από τους δημίους της ΤΣΕ.ΚΑ, η μαζική εκτέλεση 500 ανθρώπων, επισκίασε εκείνη την μακρά σειρά εγκλημάτων, με τα οποία εμπλούτισαν τη δουλειά τους στο Κίεβο οι άντρες της ΥΣΕ.ΚΑ κατά τη διάρκεια 6-7 μηνών.
Οι ειδήσεις στον μπολσεβικικό Τύπο αναφέρουν έναν αριθμό για το Κίεβο, ο οποίος δεν ξεπερνάει τις 800-900 εκτελέσεις. Δεν θυμάμαι τα ονόματα που βρέθηκαν στις αιμοσταγείς λίστες, καθημερινά εκτελούνταν δεκάδες και εκατοντάδες άνθρωποι.
Η πλειοψηφία αυτών των θυμάτων παρέμειναν ανώνυμη και άγνωστη… Τα ονόματά τους Κύριε ζύγισε…
Εκτός από το μπουντρούμι στην οδό Σαντοβάγια 5 που έχει ήδη τραβήξει την προσοχή της κοινής γνώμης, η πλειοψηφία των δολοφονιών, σύμφωνα με αφηγήσεις εκείνων που ήταν φυλακισμένοι, γινόταν στο σκοτεινό υπόγειο της έπαυλης του κόμη Ουρούσοφ στην οδό Εκατερίνσκαγια 16.
Τα δυστυχισμένα θύματα οδηγούνταν ένα-ένα στο υπόγειο, όπου τους διέταζαν να γδυθούν εντελώς και να ξαπλώσουν στο παγωμένο πέτρινο πάτωμα που ήταν γεμάτο ανθρώπινο αίμα, πεταγμένα μυαλά, τσαλαπατημένα με μπότες ανθρώπινα νεφρά και χολές… Τους γυμνούς ξαπλωμένους στο πάτωμα, με το πρόσωπο στραμμένο στη γη, τους πυροβολούσαν με εκρηκτικές σφαίρες, οι οποίες διέλυαν τα κρανία και παραμορφώνονταν σε σημείο μη αναγνώρισης.
Πολλοί από τους κρατούμενους, άλλωστε, μιλούν για το τέρας της Έκτακτης Επιτροπής του Κιέβου, τον ναύτη Τερεχόφ, αγαπημένη ασχολία του οποίου ήταν θα κρατάει το θύμα στον επιθανάτιο τρόμο του τόση πολλή ώρα σημαδεύοντάς το, πριν το εκτελέσει. Αυτός ο σοβιετικός Μαλιούτα Σκουράτοφ, πυροβολώντας τους καταδικασμένους, επίτηδες αστοχούσε και μόνο μετά από μία δεκάδα πυροβολισμών τους διέλυε το κεφάλι τελευταίος…
Η μεταγωγή στο φρικτό υπόγειο συχνά χρησιμοποιείτο ως ιδιαίτερου τύπου εκλεπτυσμένου βασανιστηρίου με σκοπό να αποσπάσουν από τον κρατούμενος την αναγκαία ομολογία ή μαρτυρία. Υποχρέωναν τον βασανισμένο να στέκεται στο παγωμένο, γλιστερό πάτωμα σημαδεύοντάς τον και με «άστοχους» πυροβολισμούς τον κρατούσαν εκεί μία ώρα ή και παραπάνω…Συχνά, μετά από αυτό νεαροί και ακμαίοι άνθρωποι επέστρεφαν στο κελί γκριζομάλληδες γέροντες, με τρεμάμενα χέρια, χλωμά τσακισμένα πρόσωπα και μισοσκότεινα βλέμματα…
Κατ’ αυτόν τον τρόπο συγκεντρώνονταν οι ομολογίες των κρατουμένων. Ένα περιστατικό, το οποίο δείχνει τα μέτρα που έπαιρνε η ΤΣΕ.ΚΑ για να αποτρέψει τις δραπετεύσεις των κρατουμένων είναι το εξής: ο κρατούμενος σε ένα από τα κελιά σύντροφος του εισαγγελέα ΝΤ, μία ημέρα κλήθηκε για ανάκριση, κατά τη διάρκεια της οποίας προσπάθησε να δραπετεύσει και τον πυροβόλησε ο φρουρός. Προς συνετισμό των υπόλοιπων κρατουμένων εκείνου του κελιού, το πτώμα του Ντ, το κρέμασαν έξω από το παράθυρο και το άφησαν εκεί για αρκετές ημέρες με μία επιγραφή «Αυτό θα πάθουν όλοι όσοι προσπαθήσουν να δραπετεύσουν».
Πικρή αιμάσσουσα κηλίδα είναι η υπόθεση του αξιωματούχο Σόλντσεφ.
Ο Σόλντσεφ χωρίς στοιχεία και αιτιολογία θεωρήθηκε ύποπτος για πρόθεση ανατίναξης των αποθηκών πυρομαχικών στο Νταρνίτσε. Κατά τη διάρκεια μερικών εβδομάδων τον βασάνιζαν σε καθημερινή βάση, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τα λογικά του. Στη συνέχεια, άρρωστο, διαταραγμένο ψυχικά, ετοιμοθάνατο, στο τελευταίο στάδιο της τρέλας, εκτέλεσαν τον Σόλντσεφ μπροστά σε μία ομάδα κρατουμένων που είχαν συλληφθεί για την ίδια υπόθεση…
Ο νεαρός φοιτητής Μπράβερ, το επίθετο του οποίου δημοσιεύτηκε δέκατο τέταρτο στον τελευταίο κατάλογο, καταδικάστηκε σε τουφεκισμό στο πλαίσιο της κόκκινης τρομοκρατίας ως γιος ευκατάστατων γονέων. Ταπείνωναν βάρβαρα τον δυστυχή νεαρό ως «καθαρόαιμο μπουρζουά», τις τελευταίες ημέρες τον άφησαν μερικές φορές να πάει στο σπίτι για να γελάσουν, ενώ την ημέρα της εκτέλεσης, ο αξιωματικός υπηρεσίας του ανακοίνωσε «την οριστική, τελική» του απελευθέρωση και τον διέταξε να μαζέψει τα πράγματά του. Τον απελευθέρωσαν…
Μόλις όμως ο χαρούμενος και ανανεωμένος νεαρός διάβηκε το κατώφλι της τρομακτικής φυλακής, τον υποχρέωσαν να γυρίσει πίσω γελώντας σαδιστικά και τον οδήγησαν στο τόπο της εκτέλεσης…
Παρόμοια γεγονότα, θα πρέπει να σκεφτούμε, πως είναι δεκάδες και εκατοντάδες. Η επιτροπή διερεύνησης των αιμοσταγών εγκλημάτων των αντρών της ΤΣΕ.ΚΑ, θα πρέπει να τις αποκαλύψεις, να τις συγκεντρώσει σε μία ενιαία υπόθεση και να μας παρουσιάσει πλήρη εικόνα της «δουλειάς» της Ιεράς εξέτασης της σοβιετικής Οπρίτσινα.
Μιχ. Μπ.
[ΙΙ]
Εκείνο που συγκλονίζει στη «δουλειά» των αντρών της ΤΣΕ.ΚΑ., δεν είναι τόσο η προσήκουσα σε αυτούς εκλεπτυσμένη σαδιστική σκληρότητα. Συγκλονίζει κυρίως το κοινό χαρακτηριστικό της εξαιρετικής κυνικότητας απέναντι σε ζωντανούς ανθρώπους. Στα μάτια των αριστοτεχνών της ΤΣΕ.ΚΑ, δεν υπήρχε τίποτα φτηνότερο από την ανθρώπινη ζωή.
Σύμφωνα με μαρτυρίες προσώπων, οι οποίοι βρέθηκαν στην ΤΣΕ.ΚΑ, δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις όταν εκτελούνταν άνθρωποι απλά και μόνο για να στρογγυλοποιηθούν οι αριθμοί, για να έχουν μονό αριθμό κ.λπ.
Ιδιαίτερα συχνά ήταν τα περιστατικά, κατά τα οποία οι κρατούμενοι εκτελούνταν πριν καν ανακριθούν. Υπήρξαν περιπτώσεις, όταν ο κρατούμενος έμενε προφυλακισμένος για ένα ενάμιση μήνα στην απομόνωση, κανείς δεν τον ανέκρινε, κανείς δεν θυμόταν την ύπαρξή του, μέχρι μία ωραία ημέρα, αναπάντεχα τον καλούσαν και τον πήγαιναν για καθάρισμα…
Στις γραμματείες της ΤΣΕ.ΚΑ. τηρούσαν μονίμως δύο βιβλία, το ένα εκ των οποίων ονομαζόταν «Βιβλίο προσέλευσης» και το δεύτερο «Βιβλίο εξόδου». Στο πρώτο κατέγραφαν τα επίθετα των συλληφθέντων κατά την άφιξή τους, στο δεύτερο τα επίθετα των προσώπων που εκτελέστηκαν με εντολή της Έκτακτης Επιτροπής. Εντελώς διαφορετικά γινόταν η καταγραφή των απελευθερωμένων. Αντίστοιχα, στην αργκό των δημίων της ΤΣΕ.ΚΑ, δεν υπήρχε η λέξη «τουφεκισμός»∙ αντί γι’ αυτή χρησιμοποιούσαν τη λέξη «δαπανήθηκαν»: ο τάδε δαπανήθηκε, τον «δαπάνησαν» κ.λπ.
Υπήρξαν περιπτώσεις στα σοβιετικά κολαστήρια, εκτελέσεων «κατά λάθος». Μία τέτοια μοιραία υπόθεση, για παράδειγμα, σύμφωνα με μαρτυρίες συγγενών του, ήταν η εκτέλεση του Ουκρανού δασκάλου από την επαρχία Βασιλκόφσκι, του Αντόν Προυσάτσενκο, αντί για τον συνεπώνυμό του Αντρέι Προυσάτσενκο, ο οποίος ήταν κατηγορούμενος για ληστείες.
Στην Εβραία χωρική Ντόρφμαν η «κεντρική εκτελεστική επιτροπή» χορήγησε βεβαίωση ότι μόνο αυτή έχει «το δικαιώματα να λαμβάνει εφάπαξ επίδομα από το σοβιετικό ταμείο ύψους 5.000 ρουβλίων, εφόσον ο σύζυγός της εκτελέστηκε τυχαία (sic!)» από την Έκτακτη Επιτροπή του κυβερνείου του Κιέβου. Ο Ντόρφμαν είχε συλληφθεί με την κατηγορία της μαύρης αγοράς «τσαρικών» χρημάτων και εκτελέστηκε αντί για κάποιον Ντόρστμαν, Γερμανό άποικο, ο οποίος κατηγορείτο για συμμετοχή σε μία από τις ανταρτικές ομάδες στην Βολίν. Το λάθος διορθώθηκε αμέσως μετά τον εντοπισμό του και η απόφαση εκτελέστηκε, μόνο που αυτή τη φορά τουφέκισαν τον πραγματικό Ντόρστμαν.
Θα είμαστε, εξάλλου, δίκαιοι, αν πούμε ότι τα ανθρώπινα κεφάλια ήταν κάτι που δεν είχαν ιδιαίτερα αξία για την Έκτακτη Επιτροπή. Όταν μία μονάδα ερυθροφρουρών της ΤΣΕ.ΚΑ, αρνήθηκε να εκτελέσει τις θανατικές ποινές που αποφάσισε η διοίκησή της, δημιουργήθηκε ειδική ομάδα εκτελεστών, στην οποία συμμετείχαν κατά κύριο λόγο Λιθουανοί και Κινέζοι, μεταξύ δε αυτών και τέσσερις γυναίκες: η «διαβόητη» Ρόζα Σβαρτς, κάποια Γιεγκόροβα και δυο Λιθουανές, τα επίθετα των οποίων προς το παρόν παραμένουν άγνωστα. Οι αιμοσταγείς «εμπειρογνώμονες» έλαβαν από 100 ρούβλια για κάθε κεφάλι και ανάμεσα τους υπήρχαν ορισμένοι που κατάφερναν μέσα σε μία νύχτα να «κερδίζουν» από 1000 μέχρι 1500 ρούβλια. Ορισμένοι κρατούμενοι ανέφεραν τον Κινέζο Νιαν Τσου, ο οποίος με αυτή την «εργασία» κατάφερε να συγκεντρώσει ένα αρκετά μεγάλο κεφάλαιο. Αξίζει της προσοχής μας και μία νέα για την εποχή μας, αλλά γνωστή ιστορία του Μεσαίωνα, ιστορία της Ιεράς εξέτασης, η διαδικασία της έρευνας που εφαρμόζονταν ευρέως από τους ανακριτές της ΤΣΕ.ΚΑ. Η κατηγορία απαγγέλλονταν όχι μόνο για την μία ή την άλλη πράξη, όχι μόνο για την απόπειρα ή για την διαπιστωμένη πρόθεση, αλλά και για ανύπαρκτα εγκλήματα, τα οποία, σύμφωνα με ορισμένες προτάσεις, «θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν» από το συγκεκριμένο πρόσωπο.
Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©
