Written by 6:44 pm Blog, Αργυρός αιώνας, Ποίηση

Νικολάι Γκουμιλιόφ Νύχτα

Άλλη μια μέρα άχρηστη

μεγαλοπρεπής και άχρηστη!

Έλα, τρυφερή σκιά

την σκυθρωπή ψυχή να ντύσεις

με μαργαριταρένια άμφια.

 

Κι ήρθες εσύ…εσύ που διώχνεις μακριά

της θλίψης μου τα μοχθηρά πουλιά.

Ω, νύχτα ερωμένη μου,

κανείς να νικήσει δεν μπορεί

το νικηφόρο βάδισμα των σανδαλιών σου!

 

Τ’ αστέρια στέλνουν τη σιωπή

Καρπός σου το φεγγάρι λάμπει

στ’ όνειρό μου της Επαγγελίας είδα τη γη

την ευτυχία που θρήνησα παλιά.

1908

 

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©

 

ВЕЧЕР

 

Ещё один ненужный день,

Великолепный и ненужный!

Приди, ласкающая тень,

И душу смутную одень

Своею ризою жемчужной.

 

И ты пришла… ты гонишь прочь

Зловещих птиц — мои печали.

О, повелительница ночь,

Никто не в силах превозмочь

Победный шаг твоих сандалий!

 

От звёзд слетает тишина,

Блестит луна — твоё запястье,

И мне во сне опять дана

Обетованная страна —

Давно оплаканное счастье.

 

1908

(Visited 92 times, 1 visits today)
Close