Ω, εσύ που ζεις αφόρητα,
Ω, εσύ που περπατάς αόρατα,
Αφήνοντας ίχνος φωτοφόρο.
Τι ευλογία είναι που εμφανίστηκες σ’ εμένα;
Μην είναι δώρο του Θεού, μην είναι των ανθρώπων;
Δίπλα στη μοίρα σου να είμαι θέλω,
Για μια στιγμή να σε σκεπάσω έστω.
Μα πήγαν όλα άδικα;
Συχνά άτολμα, ακόμη πιο συχνά κρυφά
Σύμφωνα με τους νόμους μας ζούμε.
Δρόμους απόκρημνους ακολουθούμε.
Βήμα το βήμα σ’ ακολουθώ
Την μέρα το φως του φιλώ.
Άυπνη είμαι, όπως κι εσύ, παραληρώ, παραληρώ,
Πως δεν υπάρχει ο θάνατος, όπως κι εσύ, εγώ γνωρίζω.
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©
Ахматовой
О, живущая нестерпимо,
О, идущая неизгладимо,
Оставляющая светоносный след.
Что за благость ко мне явилась?
Божья ль это, людская милость?
Рядом быть с твоею судьбой,
Заслонять хоть на миг собой.
Что ж, что это было напрасно?
Часто робким, чаще безгласным,
По своим законам живем.
По кремнистым путям идем.
Я иду за тобою след в след.
Я целую его свет в свет.
Я бессонна, как ты, бред в бред,
Знаю так же, как ты, что смерти нет.
