• Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία
 

Στέπα

Επιθεώρηση ρωσικού πολιτισμού
  • Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία

Στέπα

  • Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία

In Αργυρός αιώνας, Ποίηση

Βλαντισλάβ Χοντασέβιτς Λήδα

1.1K Views November 15, 2016 Be first to comment

Βλαντισλάβ Χοντασέβιτς  Λήδα

Λόγια υψιπετή δε ξέρει,

Μα στήθος λευκό προτεταμένο έχει

Και φιλήδονα αναστενάζει

Κάτω από το μουσελίνας το μαντίλι

Τα πέλματά της γυμνά

Τα μάτια της ανάλαφρα σχιστά,

Γι’ αυτό η καρδιά πιστή πετά

Προς τον αμφίσημο μαγνήτη το δικό τους.

Όταν οι φίλες τραγουδούν

Γύρω στου μεσονυχτιού, τη φωτιά

Εκείνη μένει σιωπηλή, με σταυρωμένα χέρια,

Μα θέλει τραγούδια μέχρι το πρωί.

Της κιθάρας η φωνή της είναι κατανοητή

Ως η ηχώ μοιραίων παθών,

Και λένε,  δεν είναι λίγες οι κηλίδες –

Των αφιερωμένων στην ασωτία νυχτών –

Στην γυναίκεια της συνείδηση.

Μόνο εγώ δεν την καλώ

Με χτύπο στο ξώστεγο συνθηματικό,

Τις νύχτες της δεν αγοράζω

Μήτε με έρωτα, μήτε με δαχτυλίδι.

Μα η εμφάνιση της είναι γλυκιά για μένα,

Όταν στο κοιμισμένο χωριό

Απλώνεται το πρωινό σκοτάδι:

Εκείνη έρχεται από μακριά

Σχεδόν αθόρυβα, σχεδόν λαμπερή

Θαρρείς και έδωσε  στον Άγγελο της Πτώσης

Το ελεύθερό της χέρι.

 

Βλαντισλάβ Χοντασέβιτς
Share

No Comments

Leave a Comment

Previous Post

Αντρέι Μπέλι Εκείνης

In Αργυρός αιώνας

Αντρέι Μπέλι Εκείνης

View Post

Next Post

Μιχαήλ Μπαχτίν Τέχνη και ευθύνη

In Αισθητική

Μιχαήλ Μπαχτίν Τέχνη και ευθύνη

View Post

  • Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία

© 2018 Περιοδικό Στέπα - All Rights Reserved. Designed by Elena Vasilaki