Δεν υπάρχει φράχτης.

Τα όρια – πιθανόν επιθυμητά – δεν υπάρχουν.

Καθορίζεις ένα τυχαίο σημείο, κι εκεί

βρίσκεις το πάντα ανοιχτό χειρόγραφο

σε μια σελίδα. Στάζει, η υγρασία

τυλίγει το χρονικό

των αλλαγών στο γκρίζο γάλα.

Όλα είναι γραμμένα:

τα κτίσματα – οι καλύβες και οι μονόλιθοι, σε κινηματογραφική ταχύτητα

από τη μικρή ηλικία μέχρι τα γηρατειά –

πρόσωπα, απροσπέλαστα στο βλέμμα

ύψη εκείνων των κορυφών των βουνών, λίμνες, γοητευτικές

με βυθούς σκοτεινούς, ενώ τα άγρια

θεριά, τα φυτά και τα πτηνά . . .

Όλα αυτά φυλάσσονται λιγότερο από μια στιγμή, σα να είναι μια άγνωστη

απρόσιτη σε μεταμορφώσεις μαγεία.

Υπάρχει και δεν υπάρχει.

Εμφανίζεται και εξαφανίζεται.

 

Κάποιος υποκριτής του πνεύματος επινόησε την αμφιβολία.