• Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία
 

Στέπα

Επιθεώρηση ρωσικού πολιτισμού
  • Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία

Στέπα

  • Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία

In Blog, Δοκιμές, Ποίηση, Χρυσός αιώνας

Μιχάηλ Λέρμοντοφ

1.3K Views February 11, 2017 Be first to comment

Μιχάηλ Λέρμοντοφ

Στον δρόμο έξω μόνος βγαίνω – όπου αυτός με πάει·

Μες στην ομίχλη πέτρινο στρατί λαμποκοπά·

Νυχτιά γαλήνια· τον Θεό η ερημιά αγροικάει,

Και το ‘να άστρο με τ̉’ άλλο στο στερέωμα μιλά.

 

Τα ουράνια θάμβους θρίαμβος ως πέρα διαφεντεύει!

Μες στο γαλάζιο σελασφόρο φως κοιμάται η γη…

Τι τόσο βαθιά μέσα μου πονά, με δυσκολεύει;

Τι περιμένω άραγε; Λυπάμαι εγώ για τι;

 

Τίποτε πια απ’ τη ζωή εγώ δεν περιμένω,

Και για το παρελθόν δεν έχω λύπηση καμμιά·

Ελευθερία και γαλήνη ψάχνοντας ασθμαίνω!

Και λαχταρώ ασίγαστα ύπνο και λησμονιά!

 

Μα όχι σ’ ένα τέτοιο λίκνο τάφου παγωμένο…

Αιώνια θα ποθούσα έτσι να αποκοιμηθώ,

Με της ζωής στο στήθος μου το σφρίγος κοιμισμένο,

Σιγά η ανάσα να κυλά στο στέρνο το στητό·

 

Και νύχτα-μέρα συνεχώς τ’ αυτιά να μου χαϊδεύει,

Και για αγάπη να μου τραγουδά φωνή γλυκιά,

Πάνω από μένα αιώνια με φύτρα που θεριεύει

Λυγώντας να θροΐζει η σκοτεινή βελανιδιά.

1841

 

Μετάφραση από τα Ρωσικά Αγγελική Μπούρα

Από την #4 Στέπα

Αγγελική ΜπούραΜιχαήλ Λέρμοντοφ
Share

Previous Post

Λεονίντ Γκρόσσμαν Ο Ντοστογιέφσκι…

In Θέατρο

Λεονίντ Γκρόσσμαν Ο Ντοστογιέφσκι και η θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος

View Post

Next Post

Έλενα Παρχαρίδου Στα σταυροδρόμια εποχών…

In Εικαστικά

Έλενα Παρχαρίδου Στα σταυροδρόμια εποχών και πολιτιστών

View Post

Subscribe to our Newsletter

Instagram

Instagram has returned invalid data.

Follow Me!

  • Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία

© 2018 Περιοδικό Στέπα - All Rights Reserved. Designed by Elena Vasilaki