Ξέρεις,

θέλω, κάθε λέξη

αυτού του πρωινού ποιήματος

άξαφνα να τεντωθεί προς τα χέρια σου,

θαρρείς

κι είναι ένα κλωνάρι πασχαλιάς που υποφέρει από νοσταλγία.

Ξέρεις,

θέλω, κάθε αράδα,

που αναπάντεχα βγήκε από τις διαστάσεις

και όλη η στροφή

που γίνεται κομμάτια,

να καταφέρει να μιλήσει στην καρδιά σου.

Ξέρεις,

θέλω κάθε γράμμα

να σε κοιτάζει ερωτευμένα.

Και να γέμιζε με ήλιο,

θαρρείς

η σταγόνα δροσιάς στην παλάμη του σφενδάμου.

Ξέρεις,

θέλω η χιονοθύελλα του Φεβρουαρίου

υπάκουα στα πόδια σου να σβήσει.

Και θέλω

να αγαπάμε ο ένας τον άλλον

τόσο

όσο μας απέμεινε να ζήσουμε.

1973

Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης (С)