Ναι, σαν τον Τίτο Λίβιο, καθόταν

στη σκηνή του, αλλά ήταν περιτριγυρισμένος

από τεράστιες εκτάσεις άμμου αόρατες

και στα χέρια του έσφιγγε μια επιστολή από τη Ρώμη.

Ο ήλιος έκαιγε. Μέρες πολλές τη μία μετά την άλλη

περιπλανιόταν μόνος του σε ερημικά μέρη,

πράγμα που πρόδιδε το σκυθρωπό του βλέμμα

και το γεγονός που δεν είχε άλλο σάλιο στο λαρύγγι του.

Ο ήλιος έκαιγε. Ο υδράργυρος ανέβαινε.

Και στην είσοδο της σκηνής του άμμος απειλητική

μαζευόταν, μαζευόταν, όσο αυτός σκεφτόταν,

πόσο πολλή υγρασία έχουν τα δάκρυα του.

1963

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©