• Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία
 

Στέπα

Επιθεώρηση ρωσικού πολιτισμού
  • Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία

Στέπα

  • Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία

In Blog, Αργυρός αιώνας, Ποίηση

Άννα Αχμάτοβα Ξελογιάζοντας ο έρωτας υποτάσσει

1.4K Views March 26, 2017 Be first to comment

Άννα Αχμάτοβα Ξελογιάζοντας ο έρωτας υποτάσσει
by Harold Feinstein

Ξελογιάζοντας ο έρωτας υποτάσσει

Με μελωδία απλή και άτεχνη.

Τι παράξενο που μέχρι πριν λίγο καιρό

Δεν ήσουν γκρίζος και σκυθρωπός.

Κι όταν εκείνη χαμογελούσε

Στον κήπο σου, στο σπίτι, στο λειμώνα,

Παντού νόμιζες πως ήσουν

Ελεύθερος να κάνεις ό,τι θες.

Έλαμπες σαν σ’ αιχμαλώτισε εκείνη

Έχοντας το φαρμάκι της πιει.

Κι όμως τ’ αστέρια πιο μεγάλα ήταν

Κι όμως Το χορτάρι μύριζε αλλιώς,

Της άνοιξης οι πρασινάδες.

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©

 

Любовь покоряет обманно

Любовь покоряет обманно,

Напевом простым, неискусным.

Еще так недавно-странно

Ты не был седым и грустным.

И когда она улыбалась

В садах твоих, в доме, в поле,

Повсюду тебе казалось,

Что вольный ты и на воле.

Был светел ты, взятый ею

И пивший ее отравы.

Ведь звезды были крупнее,

Ведь пахли инече травы,

Осенние травы.

Άννα Αχμάτοβα
Share

Previous Post

Σεργκέι Αβέριντσεφ Ο Ευαγγελισμός

In Blog

Σεργκέι Αβέριντσεφ Ο Ευαγγελισμός

View Post

Next Post

Μπορίς Παστερνάκ Αγαπημένη, τι άλλο…

In Blog

Μπορίς Παστερνάκ Αγαπημένη, τι άλλο θέλεις;

View Post

Subscribe to our Newsletter

Instagram

Instagram did not return a 200.

Follow Me!

  • Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία

© 2018 Περιοδικό Στέπα - All Rights Reserved. Designed by Elena Vasilaki