Σώπαινε το μάρμαρο,

λαμπύριζε βουβά

Το γυαλί.

Σιωπηλή στεκόταν η φρουρά,

μπρούτζινη κόντρα τον άνεμο.

Το φέρετρο άχνιζε ελαφρά.

Η ανάσα από το φέρετρο

έβγαινε,

όταν το μετέφεραν

από τις πόρτες του Μαυσωλείου.

Το φέρετρο έπλεε αργά,

συγκινώντας με τις άκρες του τις λόγχες.

Κι εκείνος ήταν, επίσης, σιωπηλός –

– επίσης! –

μα απειλητικά

σιωπηλός.

Σφίγγοντας σκυθρωπά,

τις ταριχευμένες του

γροθιές,

έσκυψε πάνω του μέσα από την χαραμάδα των ματιών

ένας άνθρωπος

που έκανε το νεκρό.

Θέλησε να θυμάται,

όλους εκείνους,

που τον κουβαλούσαν,-

νεαρούς νεοσύλλεκτους από το Ριαζάν και το Κουρσκ,

ώστε κάποτε, αργότερα, να βρει τις δυνάμεις

να ξανάρθει στη γη,

και να βρει τούτους

τους απερίσκεπτους.

Έμεινε για λίγο σκεπτικός.

Απλά έγειρε λίγο για να ξεκουραστεί.

Απευθύνομαι στην κυβέρνησή μας με την παράκληση:

να διπλασιάσει

να παρατάξει σε τούτη την πλάκα φρουρά

για να μην σηκωθεί ο Στάλιν,

και μαζί με τον Στάλιν, το παρελθόν.

Έντιμα σπείραμε.

Έντιμα δέναμε τ’ ατσάλι,

κι έντιμα βαδίσαμε παραταγμένοι σαν στρατιώτες.

Μας φοβόταν.

Πιστεύοντας στον μεγάλο στόχο,

δεν πίστευε πως τα μέσα θα πρέπει να είναι άξια

της μεγαλοσύνης του στόχου.

Έβλεπε μακριά.

Ήταν σοφός στους νόμους του πολέμου,

απόγονους πολλούς,

άφησε στη γήινη σφαίρα.

Φαντάζομαι –

ότι τάχα μέσα στο φέρετρο

έβαλαν ένα τηλέφωνο.

Σε κάποιον πάλι δίνει εντολές ο Στάλιν.

Πού καταλήγει το καλώδιο αυτού του τηλεφώνου;

Όχι, ο Στάλιν δεν πέθανε.

Πιστεύει πως ο θάνατος

διορθώνεται.

Μπορεί να βγάλαμε τον Στάλιν από το Μαυσωλείο,

πώς όμως θα βγάλουμε τον Στάλιν από τους απογόνους του;

Ορισμένοι απόγονοι στην αποστρατεία τους κόβουν ρόδα

κρυφά όμως πιστεύουν,

ότι οι χρόνοι τούτοι

αποστρατεία είναι.

Άλλοι τον Στάλιν υβρίζουν

από το βήμα,

και τις νύχτες νοσταλγούν τα χρόνια που πέρασαν.

Οι απόγονοι του Στάλιν, σήμερα, προφανώς,

δεν είναι τυχαίο που παθαίνουν εμφράγματα.

Σ’ αυτούς που κάποτε

στηρίγματά του ήταν,

δεν τους αρέσει ο καιρός,

που τα στρατόπεδα είναι άδεια,

ενώ οι αίθουσες που απαγγέλλονται ποιήματα,

είναι γεμάτες.

 

Η Πατρίδα με διέταξε ανήσυχος να είμαι.

Ας λένε: «Ηρέμησε!» – ήρεμος

δεν μπορώ να είμαι.

Όσο οι απόγονοι του Στάλιν

ζουν ακόμη

πάνω στη γη

θα νομίζω πως ο Στάλιν

είναι ακόμη στο Μαυσωλείο.

1962

 

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©