Στον κόσμο γυρνώ σαν σε δάσος-

στα χέρια και στα πόδια.

Φύλλο από ένα δέντρο πέφτει,

τον φόβο μέσα μου ξυπνάει.

 

Ζωγραφίζω όλα όσα ο ύπνος αγκαλιάζει,

και μετά

το χιόνι το δάσος σκεπάζει – ο πίνακάς μου,

είναι ένα απόκοσμο τοπίο

όπου εγώ

απ’ τα παλιά τα χρόνια τα πολλά στέκομαι.

 

Και περιμένω να μ’ αγκαλιάσει το θαύμα του άλλου κόσμου,

ζεσταίνει  την καρδιά μου και διώχνει τον φόβο.

Έλα, σε περιμένω παντού.

 

Κρατώντας τα χέρια, αχ,

θα πετάξουμε, ανεβαίνοντας στην σκάλα του Ιακώβ.

 

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©

 

Лестница Иакова

 

Я по миру хожу как в лесу —

на руках и ногах.

С дерева лист опадает,

во мне пробуждая страх.

 

Я рисую все это, объятое сном,

а потом

снегопад засыпает лес — картину мою,

потусторонний ландшафт,

где я

давно уже, долгие годы стою.

 

И жду, что обнимет меня нездешнее чудо,

сердце согреет мое и прогонит страх.

Ты появись, я жду тебя — отовсюду.

 

И об руку, ах,

мы с тобой полетим, поднимаясь по лестнице Иакова.