• Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία
 

Στέπα

Επιθεώρηση ρωσικού πολιτισμού
  • Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία

Στέπα

  • Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία

In Αργυρός αιώνας, Ποίηση

Ζιναϊντα Γκίππιους Κύκλοι

1.2K Views November 20, 2018 Be first to comment

Ζιναϊντα Γκίππιους Κύκλοι
Ζιναΐντα Γκίππιους

Θυμάμαι: καθόμασταν οι δυο μας στο παγκάκι.

Μπροστά μας ήταν μια παρατημένη πηγή

και το ήρεμο χορτάρι.

Μιλούσα για το Θεό, την ενατένιση και τη ζωή…

και για να καταλάβει το παιδί μου,

μικρούς κύκλους σχεδίαζα στην άμμο.

Κύλησε ο χρόνος. Και τρυφερή, σαν μάνα, η θλίψη

μ’ οδήγησε ξανά σε τούτο το παγκάκι.

Να η παρατημένη πηγή,

κι εκείνο το ήρεμο χορτάρι,

κι οι ίδιες σκέψεις για το Θεό, για τη ζωή.

Μόνο που δεν υπάρχουν οι αθώα νεκρές, εκείνες που δεν αναστήθηκαν λέξεις,

δεν υπάρχουν ούτε κι οι μικροί, ξεκάθαροι

κύκλοι μου που έσβησε απ’ το χώμα η βροχή.

 

1899

 

Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©

 

 

КРУГИ

 

 

Я помню: мы вдвоем сидели на скамейке.

Пред нами был покинутый источник

и тихая зелень.

Я говорил о Боге, о созерцании и жизни…
И, чтоб понятней было моему ребенку,
я легкие круги чертил на песке.
И год минул. И нежная, как мать, печаль
меня на ту скамейку привела.
Вот покинутый источник,
та же тихая зелень,
те же мысли о Боге, о жизни.
Только нет безвинно-умерших, невоскресших слов,
и нет дождем смытых,
землей скрытых,
моих ясных, легких кругов.

1899

 

Ζιναΐντα ΓκίππιουςΗ ρωσική ποίηση του 20ού αιώναΡωσικός Αργυρός αιώνας
Share

No Comments

Leave a Comment

Previous Post

Νικολάι Γκουμιλιόφ Στη σκιά…

In Media kit

Νικολάι Γκουμιλιόφ Στη σκιά του φοίνικα

View Post

Next Post

Η άγνωστη αδελφή της Μαρίνας…

In Αργυρός αιώνας

Η άγνωστη αδελφή της Μαρίνας Τσβετάγιεβα

View Post

  • Ποίηση
    • Χρυσός αιώνας
    • Αργυρός αιώνας
    • Φωνές
    • Φύλλα
    • Δοκιμές
  • Διήγημα
  • Δοκίμιο
  • Εικαστικά
    • Φωτογραφία
    • Ζωγραφική
  • Cinema
  • Θέατρο
  • Τετράδια ρωσικής σκέψης
    • Φιλοσοφία
    • Θεολογία
    • Αισθητική
    • Ιστορία
  • Blog
  • Εκδηλώσεις
  • Αντίδωρα
  • Media kit
  • Interviews
  • Βιβλιοστάσιο
  • Εκδόσεις s@mizdat
  • Επικοινωνία

© 2018 Περιοδικό Στέπα - All Rights Reserved. Designed by Elena Vasilaki