Δεν σκέφτεσαι εμένα,
Σαν περπατάς με βήμα αργό
Σε δρόμους πολυσύχναστους
Δεν σκέφτεσαι εμένα.

Δεν σκέφτομαι εσένα,
Μα σαν σε φίλησα, σου γνέφω,
Μέσα σε μουσικές, στο πλήθος και στ’ αστεία,
Δεν σκέφτομαι εσένα.

Στο σπίτι κρυφά μας οδηγούν
Μονάκριβοι και αμετάκλητοι
Μαζί μας στην είσοδο μπαίνουν
Κι’ αρχίζουν να συζητούν.

Με το βλέμμα μας αναζητούν,
Μα δεν τολμούν να μας ζηλεύουν,
Τις αγκαλιές μας συγχωρούν,
Δεν θέλουν να μας κατακρίνουν.

Τα χέρια να σηκώσουν δεν μπορούν,
Και σαν ενήλικες μας παρατηρούν,
Ω, πώς πίσω τους θα τρέξουμε,
Ω, χωρίς ν’ αφήσουμε τα χέρια!

 

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©

Ты думаешь не обо мне,
Идя домой походкой медленной
Густыми улицами-петлями –
Ты думаешь не обо мне.

Я думаю не о тебе,
Когда, поцеловав, машу тебе
Сквозь музыку, толпу и шуточки –
Я думаю не о тебе.

Нас тайно до дому ведут
Те, дорогие, невозвратные,
Они заходят к нам в парадные
И дальше разговор ведут.

Их взгляд разыскивает нас,
Но ревновать с какой же стати им, –
Они прощают нам объятия,
Они не упрекают нас.

Они поднять не могут рук,
Зато глядят на нас, как взрослые:
О, как бы мы за ними бросились,
О, как бы не разжали рук!