Όλα εδώ θα ζήσουν πιο πολύ από εμένα,

όλα, ακόμη τούτα τα αρχαία τα κλουβιά,

κι αυτή η αύρα η θαλασσινή αιώνια

που έχει ήδη την πτήση της τελειώσει.

 

και σαν της αιωνιότητας η φωνή θα με καλέσει,

από μεριά απόκοσμη και μακρινή,

τότε επάνω από την κερασιά την ανθισμένη

λάμψη ανάλαφρη θα ρίξει το φεγγάρι.

 

Θα νόμιζε κανείς πως δύσκολος δεν είναι,

σαν λευκάζει σε σμαραγδένιο κύπελλο

ο δρόμος που δεν λέω για που…

 

Εκεί ανάμεσα σε φωτεινούς κορμούς

όπου με την αλέα όλα μοιάζουν,

στην λίμνη του Τσάρσκογιε Σελό…

16-17 Ιουνίου 1958

Κομάροβο

 

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©

 

Здесь всё меня переживёт,

Всё, даже ветхие скворешни

И этот воздух, воздух вешний,

Морской свершивший перелёт.

 

И голос вечности зовёт

С неодолимостью нездешней,

И над цветущею черешней

Сиянье лёгкий месяц льёт.

 

И кажется такой нетрудной,

Белея в чаще изумрудной,

Дорога не скажу куда…

 

Там средь стволов ещё светлее,

И всё похоже на аллею

У царскосельского пруда.

<16–17 июня 1958>,

Комарово