Για να μετακινηθεί μπορεί να μην περπατάει πια.

Ζεσταίνει ο καιρός, θα ραγίσει η παγωνιά.

Είκοσι χρόνια στην καραντίνα,

Ο πολίτης δεν πηγαίνει πουθενά.

 

Υπομένει. Τον εαυτό του και τους άλλους προστατεύει,

Το Ραγκναριόκ μπορεί να περιμένει.

Προστατεύουμε εαυτούς, το ένδοξο ρωσικό δόγμα-

Της καταστροφής το μεγάλο ανάχωμα.

 

Βοήθεια το νοσοκομείο και το κατάστημα θα μας δώσει

Σαν της φύσης ο ακοίμητος φρουρός.

Στην αγορά των χαρτιών μα ποιο έχει αξία

Μήπως εκείνο που στο σπίτι κουβαλάς;

 

Τους κανόνες τηρείς με φόβο και πόνο,

Ένας στη γη, στη φωλιά κι άλλος με χόρτο,

Κάποτε θα περάσει κι αυτό

Και θα συνέλθουμε με το καλό.

 

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©

 

Чтобы двигаться можно совсем не идти.

Потеплеет и тронется лед.

Двадцать лет уже, запертый на карантин,

гражданин никуда не идет.

 

Переждать. И других, и себя поберечь,

отложить на потом Рагнарек.

Сохраним тебя, славная русская греч –

катастрофы большой поперек.

 

Нам поможет больница и универмаг.

Непреклонен природный конвой.

Что там ценится нынче на рынке бумаг?

То, что ты забираешь домой?

 

Через страх, через боль, соблюдая режим –

кто под землю, в нору, кто на травку  –

мы когда-нибудь это все перележим

да и с богом пойдем на поправку.