Στις 14 Μαΐου 1934 η N.K.V.D. συνέλαβε τον ποιητή Οσίπ Μαντελστάμ.

Έτσι ξεκίνησε ο Γολγοθάς του ποιητή που κατέληξε σε ένα κέντρο μεταγωγών κρατουμένων απέναντι από τη νήσο Σαχαλίνη, όπου πέθανε λιμοκτονώντας και μισότρελος.

Είχε προηγηθεί η “εκκαθάριση” των δύο προστατών του ποιητή, του Νικολάι Μπουχάριν και του στρατάρχη Τουχασέφσκι.

Το ποίημα που στάθηκε η αφορμή για τη θανάτωσή του. Θεωρήθηκε πως προσβάλει τον «Πατέρα και ήλιο όλων των λαών” Ι. Β. Στάλιν».

Ζούμε χωρίς να νιώθουμε κάτω απ’ τα πόδια μας τη χώρα,

Κανείς τα λόγια μας δεν ακούει σε δέκα βήματα απ’ εδώ.

Κι όπου αρκούν μισόλογα

Εκεί του Κρεμλίνου τον ορεσίβιο υμνούν.

Τα χοντρά του δάχτυλα, σαν σκουλήκια, παχιά

Θαρρείς σαν δίσκοι άρσης βαρών, πιστά

Το μουστάκι που γελάει κατσαρίδα,

Λάμπουν οι επιγονατίδες απ’ τις μπότες του.

Γύρω του μάζωξη ασπαλάκων ηγετών,

Γλεντάει με τις υπηρεσίες υπανθρώπων.

Ο ένας σφυρίζει, ο άλλος νιαουρίζει,  κάποιος  άλλος χαχανίζει

Μα μόνο αυτός το χέρι χτυπάει και σπρώχνει.

Σαν  πέταλο, δωρίζει το ένα διάταγμα μετά το άλλο-

Ποιον στην κοιλιά, ποιον στο μέτωπο, ποιον στο φρύδι, ποιον στο μάτι.

Κάθε εκτέλεση γι’ αυτόν, γλυκιά ζωή του κάνει

Και το φαρδύ του Οσετίνου στέρνο.

Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©

Η σελίδα με το δαχτυλογραφημένο ποίημα από το αρχείο της ΚΑ.ΓΚΕ.ΜΠΕ.

 

Η απόφαση του Ι. Β. Στάλιν στην επιστολή του Νικολάι Μπουχάριν που ζητάει έλεος για τον ποιητή.

 

Η αναφορά της μυστικής αστυνομία προς τον Ι. Β. Στάλιν για τη σύλληψη και το ιστορικό του ποιητή.