Νατάλια Πολιακόβα Σύνελθε, μα το φως μην ανάβεις

Σύνελθε, μα το φως μην ανάβεις

Τα ψαράκια των αστεριών ας κουνιούνται πάνω από το σπίτι.

Κι αν υπάρχει στην άκρη του κόσμου ένας τόπος

Είναι στα σύννεφα και η μορφή του γνώριμη.

Πέρα απ’ τον τόπο τα λόγια κόβονται

Κι οι άγγελοι, με τα χέρια στη λάσπη.

Εκεί, εσύ και εγώ, βέλος και  χορδή

Είμαστε πια αχώριστοι.

Приди в себя, но свет не зажигай —

Пусть рыбки звёзд качаются над домом.

И если есть на свете света край,

Он в облаке и облике знакомом.

За край уже срываются слова

И ангелы, чьи руки в рыжей глине.

Там я и ты — стрела и тетива,

Уже неразлучимые отныне.

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©