Να ζήσω πρέπει, αν και πέθανα ήδη δυο φορές,
Μισοτρελάθηκε απ’ το νερό η πόλη:
Όμορφη είναι, χαρούμενη και φουσκομάγουλη,
Σαν το υνί που ευχάριστα το πλούσιο χώμα σχίζει,
Σαν την στέπα που απλώνεται στη στροφή,
Κι ο ουρανός, ο ουρανός δικός σου είναι Μπουαναρότε…
Απρίλιος 1935
Από τα “Τετράδια του Βορόνεζ”
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
(Visited 7 times, 1 visits today)
