Προσεύχομαι, στον οίκτο και την ευγένεια,
της γης σου Γαλλία και στο αγιόκλημα,
στην αλήθεια των περιστεριών σου και το ψέμα των νάνων
αμπελοκαλλιεργητών στα αραχνούφαντα τους χωρίσματα.
Στον ήπιο Δεκέμβριο ο κουρεμένος σου αγέρας
Μ’ αχλή σκεπάζει, πουλημένος, ταπεινωμένος…
Μα η βιολέτα και στη φυλακή: τρελαίνεται από την απεραντοσύνη!
Σφυρίζει ένα τραγουδάκι ο χλευαστής και απρόσεκτος,
όπου λυσσομανούσε ο δρόμος, βασιλιάδες σαρώνοντας,
Ο δρόμος του Ιούλη ο στραβός…
Και τώρα στο Παρίσι, τη Σαρτρ, στην Αρλ
Βασιλεύει ο αγαθός Τσάρλι Τσάπλιν
Στους ωκεανού την κατσαρόλα με αμήχανη ακρίβεια
Στου μεντεσέδες κομπάζει στην λουλουδού…
Εκεί, όπου με το τριαντάφυλλο στο στήθος στου διπλόπυργου τον ιδρώτα
Της αράχνης πετρώνει η μαντήλα,
Κρίμα που το καρουζέλ ιπτάμενα ευγνωμονών
Στρίβει, με της πόλης την ανάσα, –
Σκύψε τον λαιμό σου, άθεη
Με τα χρυσαφένια μάτια της γίδας,
Και το στραβό τετράγωνο ψαλίδι
Κόψε τους θάμνους των άπληστων ρόδων.
3 Μαρτίου 1937
Μετάφραση από τα Ρωσικά
Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης
Я молю, как жалости и милости,
Франция, твоей земли и жимолости,
Правды горлинок твоих и кривды карликовых
Виноградарей в их разгородках марлевых.
В легком декабре твой воздух стриженый
Индевеет — денежный, обиженный…
Но фиалка и в тюрьме: с ума сойти в безбрежности!
Свищет песенка — насмешница, небрежница,-
Где бурлила, королей смывая,
Улица июльская кривая…
А теперь в Париже, в Шартре, в Арле
Государит добрый Чаплин Чарли —
В океанском котелке с растерянною точностью
На шарнирах он куражится с цветочницей…
Там, где с розой на груди в двухбашенной испарине
Паутины каменеет шаль,
Жаль, что карусель воздушно-благодарная
Оборачивается, городом дыша,-
Наклони свою шею, безбожница
С золотыми глазами козы,
И кривыми картавыми ножницами
Купы скаредных роз раздразни.
