Written by 8:17 am Ποίηση, Χρυσός αιώνας

Φιοντόρ Τιούτσεφ Ο τάφος του Ναπολέοντα

 

Με την ψυχή της άνοιξης η φύση αναγεννήθη,

Και όλα λάμπουν σε μεγαλοπρεπή σιωπή:

γαλανό είναι το χρώμα τ’ ουρανού, γαλάζιο της θαλάσσης,

θαυμάσιος ο τάφος σου κι η απόκρημνη πλαγιά!

 

Λουλούδια φρέσκα σκέπασαν τα δέντρα,

και η σκιά τους, μέσα στη σιγαλιά

Σαλεύει με το κύμα της ανάσας αργά

Στη ζεστή την άνοιξη μαρμάρινη πλάκα…

 

Βροντερά της νίκης σου ηχεί

στον ταραγμένο κόσμο η απόκριση…

……………………………………..

……………………………………..

 

Των ανθρώπων το μυαλό στη σκιά σου ζει,

η σκιά σου, περιφέρεται σε άγρια μέρη,

ακούει το βουητό των κυμάτων, για όλους ξένη

με των θαλάσσιων φτερωτών τις κραυγές διασκεδάζει.

1828

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης

Από την #4 Στέπα

(Visited 3 times, 1 visits today)
Close